Ada orang memang telah dianugerahkan Allah dengan kepandaian. Pandai masak umpamanya. Masak apapun, sedap tak terkira. Kalau suruh masak biji bom pun boleh jadi sedap dimakan hingga menjilat siku.
Untunglah orang yang sebegini. Boleh buka kedai makan. Boleh niaga online. Boleh buat catering bagai. Paling tidak, boleh masak bagi aku makan. Aku ni, takat makan tu pandailah!
Namun ada sejenis orang lagi termasuk dalam kategori memandai-mandai, terutama kalau libatkan harta benda orang. Kalau harta benda sendiri, sayangnya kemain lagi. Kalau boleh, selipar Jepun putus pun nak disimpan jadi khazanah kat muzium.
Yang peliknya, kalau harta benda orang itu rosak, tak adalah pulak nak mengaku dan buat pengakuan. Nak ganti balik memang TAK lah kan!
